Ostaci utvrđenog Manastirskog kompleksa nalaze se na morskoj obali, između Bara i Sutomora, na rtu Ratac, po kome je manastir i dobio ime. Smatra se da je Manastir Ratac osnovan za vrijeme vladavine Vojislavljevića, u XI vijeku od strane benediktinaca, koji su na ove prostore došli iz Monte Kasina u južnoj Italiji. Manastir se u istorijskim izvorima prvi put pominje 1247. godine. Kraljica Jelena Anžujska darovala je Manastir posjedima krajem XIII vijeka, što je učinio i kralj Milutin početkom XIV vijeka, koji svojom poveljom potvrđuje ranija darivanja svoje majke kraljice Jelene. Manastir se tokom XIV vijeka više puta pominje u istorijskim izvorima. Od 1443. godine je pod mletačkom upravom. Godine 1571. Turci su ga spalili i razrušili.

Najstariju građevinu manastirske cjeline predstavljaju temeljni ostaci crkve iz XI vijeka, koja je bila sagrađena kao jednobrodna građevina pravougaone osnove sa tri para pilastera i četiri traveja. Pretpostavlja se da je bila zasvedena poluobličastim svodom. Druga, mlađa i manja crkva sa podzemnom kriptom datira iz druge polovine XII vijeka. Ona je bila podignuta kao manja jednobrodna pravougaona građevina, sa polukružnom oltarskom apsidom i dva traveja. Treću, najmlađu i najveću crkvu predstavljaju ostaci monumentalne bazilike, čija je izgradnja započeta početkom XIV vijeka. Ona nije nikada završena u cjelosti. Crkva je pravougaone osnove sa tri broda.